Certyfikacja spawaczy to podstawa bezpieczeństwa konstrukcji metalowych w przemyśle i budownictwie. Norma PN-EN ISO 9606-1 wprowadza jednolite standardy oceny umiejętności spawalniczych, pozwalając na rzetelną ocenę kompetencji specjalistów pracujących z różnymi technikami łączenia stali. Dzięki tej normie certyfikaty uzyskane w Polsce są uznawane w całej Unii Europejskiej, co wyraźnie poprawia mobilność zawodową wykwalifikowanych spawaczy.
Norma PN-EN ISO 9606-1:2017-10 jest podstawowym dokumentem definiującym wymagania dla spawaczy specjalizujących się w spawaniu stali metodą stapiania. Ustanawia ona precyzyjne standardy wiedzy i umiejętności niezbędnych do kontroli procesu spawalniczego, zapewnienia najwyższej jakości spoin oraz dobrej znajomości procedur technologicznych.
Tworzy fundament certyfikacji w całej Unii Europejskiej, gwarantując jednolite i obiektywne standardy oceny kompetencji. Wpływa to na bezpieczeństwo i jakość konstrukcji spawanych, zwłaszcza w kluczowych branżach, takich jak budownictwo, przemysł stoczniowy czy energetyka
Norma precyzuje wieloetapowy proces kwalifikacji spawaczy stali, obejmujący zarówno testy praktyczne, jak i szczegółowe badania laboratoryjne wykonanych próbek. Szczególnie ważna jest kompleksowa ocena umiejętności - od techniki spawania po zdolność interpretacji instrukcji technologicznych (WPS).
Kandydat musi wykazać się biegłością w konfiguracji sprzętu oraz wykonaniu spoiny spełniającej rygorystyczne standardy jakości. Norma szczegółowo określa techniczne zasady egzaminu, precyzuje zakres kwalifikacji i ustanawia jednoznaczne kryteria oceny.
Norma ISO 9606-1 skupia się przede wszystkim na kwalifikacji spawaczy w zakresie spawania łukowego - jednej z najbardziej rozpowszechnionych metod łączenia metali. Dokument ten dokładnie określa wymagania dotyczące egzaminowania i certyfikacji w spawaniu stali oraz jej stopów, co jest bardzo ważne w licznych gałęziach przemysłu.
Norma definiuje szczegółowe wymagania dla następujących metod spawania łukowego:
Proces certyfikacji spawaczy rozpoczyna się od wykonania próbki egzaminacyjnej według ściśle zatwierdzonej instrukcji spawania (WPS). Jest to ważny etap, podczas którego spawacz demonstruje swoje praktyczne umiejętności.
Certyfikacja obejmuje spawanie z wykorzystaniem różnorodnych materiałów dodatkowych: spoiw do stali, aluminium, niklu oraz innych metali. Proces uwzględnia również różne metody spawania i zakresy kwalifikacji.
Certyfikat zachowuje ważność przez 3 lata, wraz z towarzyszącą mu dokumentacją. Klasyfikacja uprawnień uwzględnia metodę spawania (zgodnie z PN-EN ISO 4063), rodzaj materiału podstawowego (normy PN-EN ISO 9606-2 do 5) oraz typ materiału dodatkowego.
Ważność certyfikatu wymaga potwierdzenia co sześć miesięcy przez pracodawcę lub jednostkę egzaminacyjną. Brak takiego potwierdzenia skutkuje utratą uprawnień i koniecznością ponownej certyfikacji.
Norma PN-EN ISO 9606-1 podlega regularnym aktualizacjom, które dostosowują wymagania do rozwoju technologii spawalniczych i zmieniających się potrzeb rynku. Obecnie obowiązuje wersja PN-EN ISO 9606-1:2017-10, która zastąpiła wcześniejsze wydania.
Znajomość aktualnej wersji normy jest bardzo ważna - zmiany bezpośrednio wpływają na proces certyfikacji i zakres wymaganych kompetencji. Jednostki egzaminacyjne muszą stosować najnowsze wydanie, aby certyfikaty odzwierciedlał obowiązujące standardy branżowe.
Certyfikacja zgodnie z normą PN-EN ISO 9606-1 jest podstawą rozwoju zawodowego spawacza. Oficjalny certyfikat nie tylko potwierdza kwalifikacje w konkretnym zakresie, ale także motywuje do ciągłego doskonalenia umiejętności i śledzenia najnowszych technik spawalniczych.
Posiadanie aktualnego certyfikatu znacznie zwiększa konkurencyjność spawacza na rynku pracy. Pracodawcy zdecydowanie preferują specjalistów z potwierdzonymi kwalifikacjami, szczególnie w branżach wymagających najwyższej jakości połączeń spawanych.
Opublikowano 22.10.2025
